Eski Çin'de, yönetenlerin hızlı bir şekilde zenginlik biriktirmelerinin en iyi yolu, halkı yağmalamaktı. Devlet memurluğuna para harcamak, bir zamanlar övünülecek bir şeydi. Çünkü herkes biliyordu ki, sadece resmi şapkayı takanlar gerçek insanlardır, ardından daha yüksek bir makam elde etmek için parayla değişim yaparak daha büyük güçler elde ederlerdi; güç, zenginliği toplama yönteminden çarpma yöntemine dönüşürdü. Böylece hayat mükemmel olurdu. Ancak bu döngü devam ettikçe, sanki sadece sıradan insanlar zarar görüyordu; sonunda toplumsal çelişkiler sürekli olarak artarak, halkın öfkesi kabarıyor ve iktidar sarsılıyordu, dünya yavaş yavaş parçalanıyordu. İmparator ve aristokratlar, doğal olarak, alt tabakanın acılarını anlayamaz, bu sürüngenlerin neden sürekli olarak onların yönetimine karşı gelmeye cesaret ettiklerini kavrayamazlardı. Ben senin yaşam sorununu çözemem, ama seni çözemez miyim? Görkemli bir dönem var ama ben yokum; sığır ve at, resmi ordulara nasıl karşı koyabilir?